อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 7/4 วันที่ 27 ก.พ. 56


อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 7/4 วันที่ 27 ก.พ. 56

“ฉันเคยบอกแล้วไง ยัยโก๊ะ เธออยู่ไม่ได้หรอก ถ้าไม่มีฉัน...” อิศรกุมมือกอหญ้า “กลับไปอยู่ด้วยกันเถอะ กอหญ้า กลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม”
กอหญ้าหน้าหมองลง ทอดถอนใจ จนอิศรต้องถามอย่างสงสัย
“มีอะไรหรือเปล่า”
“ผู้ชายคนนั้น เขารู้จักฉันค่ะ” กอหญ้าว่า
อิศรอึ้ง ชะงัก “รู้จักเธอ”

“ค่ะ เขาเรียกชื่อฉันด้วย ตั้งหลายครั้ง”
“เขารู้จักเธอ แล้วก็ตั้งใจมาทำร้ายเธอ”
“ไม่ใช่ค่ะ เขารู้จักฉัน แต่เขาไม่รู้ว่า เขาจะต้องมาทำร้ายฉัน” กอหญ้าอธิบาย


อิศรงวยงง “อะไรนะ”
“เขาตกใจ ตอนที่เค้าเห็นว่าคนที่เขาจะทำร้ายคือฉัน เขาเลยหยุด ฉันเลยวิ่งหนีมาได้”
ฟังกอหญ้าบอก อิศรคิดไปคิดมา
“แปลว่ามีคนส่งผู้ชายคนนี้มา มีคนสั่งฆ่าเธอ”
กอหญ้าหวาดกลัวมาก “ค่ะ คุณอิศรคะ ฉันเป็นใครกันคะ ฉันทำอะไรเอาไว้ แล้วพวกเค้าเป็นใคร ทำไมถึงได้ตามฆ่าฉัน ฉันนึกไม่ออกจริงๆ ฉันกลัว”

กอหญ้าร้องไห้ออกมา อิศรหน้าเครียดขณะกอดปลอบและพร้อมจะปกป้อง
ตกกลางคืน เห็นแม่ชื่นเดินวนไปเวียนมาอยู่ที่ด้านหน้าตึกใหญ่ คอยชะเง้อชะแง้ดูทางประตูวังอยู่ตลอด สักครู่หนึ่งรถตู้แล่นเข้ามาจอด แม่ชื่นรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน บอกกับนภาจรีที่นั่งรออย่างร้อนใจอยู่ตรงห้องโถง

“คุณหญิงขา มากันแล้วค่ะ”
แม่ชื่นวิ่งกลับออกไป นภาจรีลุกขึ้นยืน หน้าตาเอาเรื่อง

นภดารา กอหญ้า และ พเยียลงมาจากรถ ทุกคนมีสีหน้านิ่งๆ แม่ชื่นรีบเข้าไปหา
“หนูกอหญ้า” แม่ชื่นจับเนื้อจับตัวกอหญ้าด้วยความเป็นห่วง “เป็นยังไงบ้างคะ”
“ไม่เป็นอะไรค่ะ แม่ชื่น หนูปลอดภัยดี”
นภาจรีที่ตามออกมา พุ่งเข้าใส่พเยียทันที
“ฝีมือของเธอใช่ไหม แม่พเยีย”
พเยียสะดุ้งตกใจตามประสาวัวสันหลังหวะ แต่นภดาราโกรธมาก
“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะคะ อาหญิง ลูกพเยียไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ”
“ไม่จริง ชิษณุเล่าให้อาฟังหมดแล้ว คนร้ายมันจะตามไปหากอหญ้าที่นั่นได้ยังไง ถ้าไม่มีคนบอก เธอใช่ไหมพเยีย ที่เป็นคนให้มันไปทำร้ายกอหญ้า
พเยียทำเป็นหวาดกลัว หลบหลังนภดาราตลอด นภดารากางแขนกั้นไว้ มองนภาจรีอย่างเสียใจและผิดหวัง
“แล้วชิษณุเล่าด้วยหรือเปล่าคะ ว่าตอนที่เกิดเรื่อง พเยียเพิ่งขึ้นมาจากน้ำ แกจมน้ำเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด แต่อาหญิงไม่ถาม ไม่เป็นห่วงแก ซักนิดเดียว แถมยังหาเรื่องแกอีก
นภาจรีเชิดใส่ นภดาราต่อว่าอย่างเสียใจ
“หลานไม่เข้าใจ พเยียไปทำอะไรให้คะ ทำไมอาหญิงถึงได้จงเกลียดจงชังแก ทั้งๆ ที่แกเป็นลูกเป็นหลาน”
นภาจรีโพล่งขึ้น “มันไม่ใช่”
ทุกคนสะดุ้ง ตกใจ แม่ชื่นรีบเข้าไปแตะแขนเบาๆ ส่งเสียงเตือนนภาจรี
“คุณหญิงคะ” พร้อมกับส่ายหน้า เตือนสติไม่ให้พูด “ไม่นะคะ ไม่”
นภดาราเจ็บปวด เสียใจ
“พเยียเป็นลูกของหลาน ไม่ว่าอาหญิงจะยอมรับหรือไม่ แกก็เป็นลูกของหลาน เป็นสายเลือดของศิวาวงศ์”
นภาจรีพยายามข่มใจไม่พูดความจริง ได้แต่พูดประชดเสียงแค่นๆ
“เธอกำลังรักคนผิด นภดารา ซักวันเธอจะต้องเสียใจ” นภาจรีจ้องพเยียเขม็ง ขู่อย่างไม่ไว้หน้า “ฉันรู้นะว่าแกจะทำอะไร อย่านึกว่าจะลอยนวลไปได้ ฉันไม่ปล่อยแกไปแน่”
นภาจรีสะบัดหน้าเดินออกไป แม่ชื่นรีบเดินตาม
นภดาราดึงพเยียมากอดปลอบใจ พเยียกอดนภดาราเหมือนเด็กหาที่พึ่ง
“คุณแม่ต้องไม่เชื่อที่คุณยายเล็กพูดนะคะ พเยียไม่รู้จริงๆ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แล้วเค้าไปที่นั่นได้ยังไง”
“แม่ก็ต้องเชื่อลูกแม่ซีจ๊ะ พเยียไม่ต้องกลัว คุณยายเล็กทำอะไรหนูไม่ได้หรอก” นภดาราปลอบ
กอหญ้าเห็นนภดารามีท่าทางโกรธนภาจรี พูดเสียงอ่อย
“พวกคุณทะเลาะกันเพราะเรื่องของหนูอีกแล้ว หนูเสียใจจริงๆ ค่ะ”
“ไม่ใช่ความผิดของหนูหรอกจ้ะ กอหญ้า อาหญิงมีอคติกับพเยีย จ้องจะหาเรื่องพเยียอยู่แล้ว แต่คราวนี้ ถึงกับหาว่าพเยียให้คนไปทำร้ายหนูมันเกินไป เกินไปจริงๆ”
กอหญ้าแอบมองหน้าพเยีย ท่าทีลังเลใจ

ครู่ต่อมากอหญ้านอนอยู่บนเตียง ครุ่นคิดถึงคำพูดของนภาจรี
“คนร้ายมันจะตามไปหากอหญ้าที่นั่นได้ยังไง ถ้าไม่มีคนบอก”
ส่วนพเยียนอนกระสับกระส่ายบนเตียง คิดถึงคำพูดของนภาจรีเหมือนกัน
“เธอใช่ไหมพเยีย ที่เป็นคนให้มันไปทำร้ายกอหญ้า”
พเยียลุกขึ้นมานั่ง กลุ้มใจหนัก
“ทำไมถึงกล้าพูดว่าเราเป็นคนทำ”
กอหญ้าผุดลุกขึ้นนั่ง กลุ้มใจเหมือนกัน
“ทำไมคุณหญิงถึงคิดว่าคุณพเยียเป็นคนทำ”
พเยียยังคงครุ่นคิด เสียงนภาจรีดังก้องในหัว
“ฉันรู้นะว่าแกจะทำอะไร อย่านึกว่าจะลอยนวลไปได้ ฉันไม่ปล่อยแกไปแน่”
พเยียเครียดจัด “นังนภาจรีมันต้องรู้ว่าเราทำ ไม่งั้นมันคงไม่กล้าพูดขนาดนี้”
กอหญ้าใคร่ครวญครุ่นคิด มีท่าทีหวาดหวั่น
“ถ้าคุณพเยียเป็นคนทำจริงๆ เราจะทำยังไงดี”
ฝ่ายพเยียสุดแสนจะกลุ้มใจ
“เราจะทำยังไงดี”

เช้าวันต่อมา กอหญ้าคุยกับนภดาราที่โต๊ะอาหารเช้า พเยียนั่งดื่มกาแฟ ฟังอยู่เงียบๆ
“ทำไมจะรีบร้อนไปหาหมอวันนี้ หมอเค้านัดอาทิตย์หน้าไม่ใช่หรือจ๊ะ กอหญ้า”
“หนูอยากเข้ารับการรักษาให้เร็วที่สุดค่ะ หนูเชื่อว่าในอดีต หนูกับคนร้ายต้องเคยรู้จักกันมาก่อน”
พเยียเหลือบตามองนิ่งๆ แอบหวั่นใจ นภดาราพยักหน้า เข้าใจ
“ฉันเข้าใจล่ะ ถ้าหนูจำอดีตให้ได้ หนูก็จะรู้ว่าคนร้ายคือใครใช่ไหมจ๊ะ”
“ค่ะ คุณอาดารา หนูคิดว่าหนูคงจะรู้ ว่าคนที่อยากทำร้ายหนู เค้าคือ ใคร แล้วเค้าต้องการอะไร”
กอหญ้าแอบเหลือบมองพเยีย เห็นพเยียจิบกาแฟ หน้านิ่ง เหมือนไม่สนใจ แต่มือแอบกำแก้วกาแฟแน่น

ฟากชิษณุพงษ์คุยโทรศัพท์อยู่กับนภาจรี เรื่องเหตุการณ์ร้ายๆ ที่เกิดกับกอหญ้า
“แต่คุณย่าหญิงครับ กอหญ้าเป็นแค่เด็กกำพร้าจนๆ คนนึง ผมไม่เข้าใจ คนจะมาตามฆ่าเขาทำไม มีเหตุผลอะไร”
นภาจรีพูดโทรศัพท์อยู่ในห้อง ท่าทางเอาจริงเอาจัง
“เหตุผลน่ะมีแน่ แต่ตอนนี้ ย่ายังไม่แน่ใจ บอกได้แค่ว่ามันยังไม่จบง่ายๆ หนูกอหญ้ายังอยู่ในอันตราย”
ชิษณุพงษ์ร้อนใจ
“แล้วเราจะทำยังไงกันดีครับ ผมเองก็เดาไม่ออกเลยว่าคนร้ายเป็นใคร”
“ย่าว่าเดี๋ยวมันต้องโผล่หัวออกมาอีก เชื่อสิ ถ้าหากกอหญ้าจำอดีตของตัวเองได้เมื่อไหร่ ย่าว่า คนร้ายมันต้องลงมืออีก แล้วคราวนี้ เราจะจับมันให้ได้”
นภาจรีวางสาย หน้าตามุ่งมั่น

แตงฟังอยู่ด้วย ถามขึ้นอย่างสงสัย
“แตงไม่เข้าใจ คุณหญิงนภาพูดอย่างกับว่าคนร้าย มันไม่อยากให้คุณกอหญ้าจำอดีตตัวเองได้อย่างนั้นแหละ”
“เพราะมันรู้จักกับกอหญ้าน่ะซี มันคงกลัวว่าถ้าความทรงจำของกอหญ้ากลับคืนมา กอหญ้าจะรู้ว่ามันคือใคร”
แตงเดาเรื่องได้ ทำท่าสยอง “ถ้าอย่างนั้น มันก็ต้องจัดการปิดปากคุณกอหญ้า ซะ ก่อนที่เธอจะจำอะไรได้ ใช่ไหมคะ”

ชิษณุพงษ์พยักหน้า แตงหน้าเสีย ทั้งสองกังวลใจแทน และเป็นห่วงกอหญ้า
ทางด้านอิศรมารับกอหญ้าที่วังศิวาลัย และกำลังเดินนำกอหญ้าไปที่รถ นภดาราเดินตามมาส่ง ทั้งสองไหว้ลาแล้วขึ้นรถไป

ขณะเดียวกัน พเยียยืนมองจากหน้าต่างในบ้าน แววตากังวล แล้วรีบเดินผลุนผลันไป

ไม่นานหลังจากนั้นหมอวิชาญเดินออกมารับกอหญ้ากับอิศร หน้าตาตื่นเต้นยินดี
“ตัดสินใจแน่นอนแล้วนะครับ คุณกอหญ้า”
“ค่ะ” กอหญ้าบอก
“งั้นเดี๋ยวตามผมไปข้างใน ผมจะอธิบายขั้นตอนการสะกดจิตให้ฟัง แล้วเราจะได้เริ่มกันเลย”
หมอวิชาญพากอหญ้าจะเดินเข้าไปห้อง ด้านใน อิศรเดินไปด้วย หมอวิชาญชะงัก
“ไอ้อิศร แกรอข้างนอก เข้าไปไม่ได้”
“ฉันต้องรู้ ว่าแกทำอะไรกับกอหญ้า”
“มันเป็นเรื่องระหว่างหมอกับคนไข้ แกเกี่ยวอะไร” หมอไล่ “ออกไป ไป”
อิศรหน้าหงิก กอหญ้ารู้ว่าอิศรเป็นห่วงเธอ พยายามปลอบใจ
“ฉันคงไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คุณไม่ต้องห่วง”
อิศรมองกอหญ้า ทั้งห่วง ทั้งกังวล หันไปถามหมอวิชาญ
“ไม่มีอันตรายอะไรแน่นะ หมอ”
“เออ” หมอบอกขำๆ
“ไม่ใช่ออกมาแล้วเอ๋อ จำอะไรไม่ได้หนักกว่าเดิมนะ”
หมอวิชาญกวน “ก็อาจจะลืมว่าแกเป็นใคร แต่นอกจากนั้น ฉันรับรองว่าปลอดภัย”
อิศรทำท่าเหมือนอยากจะถีบหมอ กอหญ้ารั้งไว้ ยิ้มๆ
“คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณอิศร ให้ฉันทำเถอะ ฉันจะได้รู้ซะที ว่าตัวเองเป็นใคร”
อิศรมองกอหญ้าอย่างเป็นห่วง
“สัญญากับฉันได้ไหม กอหญ้า ถ้าหากเธอจำเรื่องในอดีตได้ ไม่ว่าฉันจะทำเรื่องไม่ดียังไง เธอจะไม่โกรธ ไม่เกลียดฉัน”
“ฉันต่างหากล่ะคะ ที่ต้องขอร้องคุณ ถ้าหากในอดีต ฉันเคยเป็นคนไม่ดี ทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ คุณสัญญาได้ไหม ว่าจะไม่โกรธ ไม่เกลียดฉัน”
“ไม่ว่ายังไง เราจะยังเป็นเหมือนเดิม” อิศรยื่นมือไปให้จับ “สัญญานะ”

“สัญญาค่ะ”
ทั้งสองจับมือกัน
“เชิญครับ คุณกอหญ้า”
หมอวิชาญก็พากอหญ้าเข้าไปในห้องด้านใน กอหญ้าตามหมอเข้าไป อิศรมองตาม ห่วงใย

อิศรนั่งรออยู่หน้าห้อง โดยไม่รู้ตัวว่าพเยียแอบตามมา มองดูจากหลังเสา ห่างออกไป หน้าตาหวั่นระทึก เสียงโทรศัพท์ดัง พเยียสะดุ้ง รีบหยิบมาดู เห็นเบอร์นภดล พเยียกดทิ้ง แต่นภดลโทร.เข้ามาอีก พเยียเครียด หงุดหงิด แล้วก็ตัดสินใจรับ เดินออกไปด้านนอก

พเยียเดินมาในมุมปลอดคน รับสาย
“ว่าไง”
นพดลอยู่ที่คอนโด คุยไป เดินไป หยิบเสื้อผ้ามาโยนใส่กระเป๋าเดินทางที่เปิดอ้าอยู่บนเตียงไปด้วย ใส่เสื้อกล้าม กางเกงอยู่บ้านเท่ๆ
“พี่ขี้เกียจหมกอยู่แต่ในห้อง เบื่อ ว่าจะไปต่างจังหวัดซักพัก”
“ก็ดีนี่ แค่นี้ใช่ไหม”
“เดี๋ยวก่อนซี พเยีย จะไปไหนมันก็ต้องมีค่าใช้จ่าย พี่โทร.มาทวงเงินค่าจ้าง ที่พเยียบอกว่าจะให้พี่”
พเยียฉุน “พี่ทำไม่สำเร็จ ยังมีหน้ามาทวงค่าจ้างอีกเหรอ”
“พี่พลาด เพราะพเยียนั่นแหละ บอกว่ามีแค่ผู้หญิงสามคน ไปเข้าจริง มีผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด มันจะสำเร็จได้ยังไง”
พเยียอึ้ง เถียงไม่ออก นพดลโวยวายต่อ
“พี่เสี่ยงไปแล้ว งานเก่าก็กลับไปทำไม่ได้ พเยียต้องเอาเงินมาให้พี่...แสนนึง ตามที่ตกลงกัน”
พเยียอึกอัก อิดออด “แต่ว่าฉัน...”
“ไม่มีแต่ แล้วอย่าหนีนะ รับรองพี่บุกถึงที่ ภายในอีกหนึ่งชั่วโมงจากนี้ ถ้าพี่ยังไม่ได้เงิน เรื่องที่เราสมคบกันเก็บนังกอหญ้า ถึงหูเสด็จแม่ไฮโซของพเยียแน่”
“อย่านะ พี่นพ อย่าบ้านะ”
พเยียตกใจ แต่สายหลุดไปเลย เพราะนพดลวางสายไปแล้ว พเยียหน้าเสีย

พเยียพาตัวเองมาอยู่ที่หน้าธนาคาร ก่อนจะวิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปเจ้าหน้าที่ถาม
“ทำอะไรคะ”
“ถอนเงินสดค่ะ ด่วนมาก”
“กรอกใบถอนทางด้านนี้เลยค่ะ”
พเยียดำเนินการถอนเงิน มีเจ้าหน้าที่กุลีกุจอช่วยเมื่อรู้ว่าลูกค้ารีบ พเยียดูนาฬิกาไปด้วยตลอด ลุ้นระทึก
พนักงานทำงานตามขั้นตอนอย่างรวดเร็ว คีย์ข้อมูล เอาเงินมาปั่นนับให้พเยียดู ว่าครบหนึ่งแสนบาท แล้วมัด ใส่ถุง ส่งให้พเยียอย่างยิ้มแย้ม
“เรียบร้อยค่ะ คุ...”

พนักงานยังพูดไม่ทันจบ พเยียก็กระชากเงินไปแล้ววิ่งแน่บออกไป ไม่เหลียวหลัง
ส่วนนพดลแต่งตัวใหม่เรียบร้อย มีกระเป๋าเดินทางที่จัดเสร็จวางอยู่ เสียงเคาะประตูดังขึ้น นพดลเดินไปเปิดรับเห็นเป็นพเยีย นภดลยิ้มย่อง

“ใช้ได้ ตรงเวลาเป๊ะเลย”
สองคนเดินเข้ามาในห้อง นพดลเอาเงินทั้งปึกโยนใส่กระเป๋าเสื้อผ้า พเยียยืนมอง สั่งเสียงดุๆ
“ได้เงินแล้วก็หลบไปไกลๆ เลยนะพี่ อย่าโผล่ไปให้เค้าเห็นหน้าล่ะ จะ พลอยเดือดร้อนมาถึงฉัน”
นภดลถามเรื่องที่กังวล “แล้วกอหญ้าล่ะ จะเอายังไงต่อ”
พเยียกลุ้มๆ “ฉันยังคิดไม่ออกเหมือนกัน”
นพดลยิ้มๆ ดึงพเยียลงนั่งบนเตียงใกล้ มองหน้าพเยียอย่างจับสังเกต เหมือนค้นหา แววตาเจ้าเล่ห์
“พเยียยังไม่ได้บอกพี่เลย ว่าทำไมให้พี่ไปกำจัดกอหญ้า"

อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 7/4 วันที่ 27 ก.พ. 56

ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทประพันธ์ : ไอริณ
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทโทรทัศน์ : ทีมเอ็กแซ็กท์
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย กำกับการแสดง : สันต์ ศรีแก้วหล่อ, วรวิทย์ ขัตติยโยธิน
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย ออกอากาศทุกคืนวันพุธ-พฤหัส 20.10 - 21.40 น. ทาง ททบ. 5
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556
ที่มา manager