อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 7/2 วันที่ 26 ก.พ. 56
ตอนสายๆ รถตู้ของวังศิวาลัยวิ่งเข้ามาจอดในบ้านตากอากาศหลังใหญ่ สวยงาม นายบุญกับสร้อยลูกสาว คนดูแลบ้านที่เป็นพ่อลูกกัน ออกมาต้อนรับ ท่าทางตื่นเต้นดีใจสุดๆวินัยลงมาเปิดประตูให้ นภดารา กอหญ้า พเยีย ลงจากรถตู้ กอหญ้าและพเยียใส่แว่นกันแดดอันใหญ่ บุญกับสร้อยรีบเข้ามาไหว้
“สวัสดีค่ะ คุณดารา” สร้อยไหว้อย่างนอบน้อม
บุญบอกอย่างดีใจ “คุณดาราไม่ได้มาบ้านหัวหินเป็นสิบปีแล้ว ผมดีใจจังเลยครับ”
“เพิ่งจะแข็งแรงดีน่ะจ๊ะ” นภดารายิ้มรับ แล้วเห็นสร้อยกับบุญมองเด็กสาวทั้งสอง “นี่พเยียลูกสาวของฉันจ้ะ”
“เคยแต่ได้ยินพวกที่วังเล่าให้ฟัง…คุณหนูสวยจังเลยค่ะ” สร้อยยิ้ม
“ขอบใจจ้ะ” พเยียยิ้ม
“แล้วนี่ก็ หนูกอหญ้า เพื่อนของพเยีย”
กอหญ้ายกมือไหว้ตามนิสัยนอบน้อม “สวัสดีค่ะ”
สร้อยกับบุญรับไหว้แทบไม่ทัน
“อุ๊ย ไม่ต้องไหว้ค่ะ” สร้อยบอก
“เชิญคุณดารากับคุณหนูข้างในดีกว่าครับ สร้อยมันจัดห้องเอาไว้ให้แล้ว”
“ไปจ้ะ เด็กๆ”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ พเยียขอถ่ายรูปก่อน มาค่ะคุณแม่ กอหญ้า มาถ่ายรูปกัน เอ้า 1..2..ยิ้ม”
พเยียใช้มือถือถ่ายรูปตัวเองกับนภดาราและกอหญ้าอย่างสนุกสนาน แล้วถ่ายรูปต่อๆ ไป เห็นตัวบ้าน รั้วบ้าน ประตู และลักษณะของบ้านชัดเจน
กอหญ้าอยู่ในห้องพักตัวเองกำลังรื้อของจากระเป๋า พเยียโผล่หน้าเข้ามา ยิ้มแย้ม
“กอหญ้า เดี๋ยวเราไปเล่นน้ำกัน”
“แต่ฉันไม่มีชุดว่ายน้ำนะคะ”
“ไม่ต้องหรอก เล่นน้ำทะเล ใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดก็พอ นะ ไปด้วยกัน”
“ค่ะ” กอหญ้ารับปาก
พเยียยิ้มแย้ม ชอบใจ “ดี เธอเปลี่ยนชุดเลยนะ พอกินข้าวเสร็จแล้วเราไปลงทะเลกัน รับรองสนุกแน่”
พเยียเดินตัวปลิวออกไป กอหญ้ามองตาม ชักจะเชื่อว่าพเยียดีกับตนจริงๆ
เวลาเดียวกันที่ร้านก๋วยเตี๋ยวในตลาดหัวหิน สภาพเป็นห้องแถวริมถนน แต่สะอาดและดูดี นพดลแต่งตัวตามสไตล์ ใส่ต่างหู นั่งอยู่ที่โต๊ะ และกำลังเปิดดูรูปที่พเยียส่งมาให้ทีละรูป ทีละรูป
ในนั้นมีรูปกอหญ้าด้วย 2-3 รูป แต่มีแว่นบังหน้า และอยู่ในท่าที่เห็นหน้าไม่ชัด นพดลเลยยังจำไม่ได้ โทรศัพท์พเยียเข้ามา นพดลรีบกดรับ
“ว่าไงจ๊ะ”
พเยียอยู่ในห้องพักของตัวเอง
“พี่เห็นรูปแล้วใช่ไหม”
“เห็นแล้ว คนไหน ที่พเยียจะให้พี่จัดการ”
นพดลฟังพเยียพูด ระหว่างนั้น แตงเดินเข้าร้าน มานั่งลงที่โต๊ะติดกับนพดล หันหลังให้กันพอดีพนักงานเข้ามา แตงสั่ง
“ขอโค้กจ้ะ แล้วก็...”
“พี่เขียนสั่งเลยค่ะ เดี๋ยวหนูมาเอา”
พนักงานเสิร์ฟเดินไป
นพดลคว้าปากกากับเศษกระดาษที่ทางร้านเสียบไว้ให้สั่งอาหารมาจด เขียนตามที่พเยียอธิบายแผน
“ตกลงให้พี่ไปที่ชายหาดหน้าบ้านนะ” นพดลจดไป พูดทวนไป “แยกไฟแดง แล้วเลี้ยวซ้ายไปทางชายหาด” หมึกดันหมด นพดลหงุดหงิด “เดี๋ยวๆ หยุดก่อน รอแป๊บนึง” นพดลหันไปด้านหลัง แตงกำลังจะหยิบปากกา แต่นพดลฉกปากกามาก่อน แตงชะงัก
“อ้าว”
“ยืมก่อน” นพดลไปพูดกับพเยีย “ต่อๆ ยังไงนะ” จดตามที่พเยียบอกอย่างละเอียด “เข้ามาสุดซอย ติดชายหาดบ้านเลขที่ 111 รั้วสีขาว…โอเค”
นพดลวางสาย หันมาวางปากกาคืนให้แตงที่นั่งมองตาเขียวอยู่
“ขอบใจ น้อง”
นพดลเดินออกไป แตงค้อนขวับ ด่าขมุบขมิบตามหลัง
“ใครน้องแก ไอ้บ้า” หยิบปากกากับกระดาษมา แล้วหยิบโทรศัพท์มากดโทร.ออก
“ฮัลโหล คุณณุเหรอ”
ขณะที่ชิษณุพงษ์กำลังจะจอดรถเข้าที่จอดข้างทาง เป็นที่ว่างแคบๆ ระหว่างรถสองคัน คันหน้าเป็นรถกระบะโทรมๆ ไม่มีป้ายทะเบียนของนพดล แตงโทร.มาพอดี ชิษณุพงษ์ละมือจากพวงมาลัยมารับ ปล่อยให้รถทำการจอดตัวเองด้วยระบบอัจฉริยะ
“มีอะไรแตง”
“คุณณุจะกินอะไรคะ แตงจะสั่งให้ เค้ามีเนื้อสด เนื้อเปื่อย เนื้อตุ๋น ลูกชิ้น เครื่องใน”
“ต้องถามตอนนี้ด้วยเหรอ ฉันกำลังจอดรถอยู่นะ” ชิษณุพงษ์หงุดหงิด
“แหม รถมันจอดเองได้ ทำไมต้องดุด้วย งั้นแตงสั่งเองเลยนะ”
แตงวางสาย ชิษณุพงษ์ส่ายหัว รถจอดตัวเองเสร็จ นพดลก็เดินมาขับรถของตัวเองออกไป ชิษณุพงษ์บ่นขำๆ
“โธ่เอ๊ย มาเร็วกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้”
ครู่ต่อมาชิษณุพงษ์กินก๋วยเตี๋ยว แตงนั่งมองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“มองอะไร”
“อร่อยไหม”
“ฮื่อ” ชิษณุพงษ์กินต่อ
แตงชวนคุย “คุณณุ บ้านที่เราจะไปอยู่อีกไกลไหมอ่ะ”
“ไม่หรอก ออกจากตัวเมืองไปสิบนาทีก็ถึง...ถ้าไม่หลงนะ”
แตงเซ็ง “อ้าว”
“ก็ฉันไม่ได้มาตั้งนานแล้ว เจ้าพ่อเคยพามาตอนเด็กๆ หนสองหนเอง” เห็นแตงหน้ามุ่ย “ไม่ต้องห่วงน่ะ” ตบกระเป๋า “คุณย่าหญิงจดที่อยู่มาให้แล้ว”
ชิษณุพงษ์ส่งกระดาษให้แตงดู แตงดูแล้วขมวดคิ้ว
“เลขที่ 111 บ้านอยู่สุดซอย ติดชายหาด รั้วสีขาว…”
แตงแปลกใจนิดๆ เพราะได้ยินที่อยู่นี้ตอนนพดลทวนคำขณะเขียนลงกระดาษ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ส่วนที่บ้านชายทะเล พเยียกับกอหญ้าใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืด พเยียสะพายกระเป๋าชายหาดเตรียมพร้อม ยืนมองกอหญ้าชวนนภดาราลงทะเลอย่างไม่ค่อยชอบใจ
“ไม่เอาหรอกจ้ะ กอหญ้า ฉันไม่ชอบเล่นน้ำทะเล”
“ไปนั่งเล่นเดินเล่นที่ชายหาดก็ยังดีค่ะ นะคะ” กอหญ้าบอก
“อากาศมันร้อน คุณแม่ยังไม่แข็งแรง เธอจะชวนไปเดินให้ทรมานทำไม เราไปกันสองคนนั่นแหละ ดีแล้ว” พเยียบอก
“คุณอาดาราก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวซีคะ เพราะลุงบุญกับสร้อยออกไปจ่ายกับข้าว”
พเยียเดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา แกล้งทำหน้างอนๆ ผิดหวัง
“อย่างงั้นก็ไม่ต้องไป นั่งอยู่บ้านกันให้หมด”
นภดาราเห็นพเยียงอน รีบบอก
“หนูกอหญ้าไปเถอะจ้ะ ไม่ต้องห่วงฉัน เดี๋ยวบุญกับสร้อยก็กลับมา”
พอดีมีเสียงรถยนต์แล่นดังใกล้เข้ามา
“นั่นแน่ะ สงสัยคงกลับมากันแล้ว”
นภดาราเดินนำไปที่หน้าบ้าน กอหญ้ากับพเยียลุกเดินตาม เห็นชิษณุพงษ์เดินมาตรงระเบียง มีแตงเดินตามหลัง
นภดารากับกอหญ้าแปลกใจ กึ่งยินดี แต่พเยียหน้าหงิก
กอหญ้ายิ้มทัก “คุณชิษณุพงษ์”
“กอหญ้า” ชิษณุพงษ์ยกมือไหว้นภดารา “สวัสดีครับ คุณอาดารา แตงนี่คุณอาดารา นี่คุณพเยีย ลูกสาวคุณอา แล้วนี่ก็ กอหญ้า”
แตงไหว้ พลางอธิบายแนะนำตัวเอง “แตงเป็นหลานลุงเติมจ้ะ เจ้าให้แตงตามมาดูแลคุณณุ”
“สวัสดีจ้ะ นี่มายังไงกันจ๊ะ”
ชิษณุพงษ์บอกยิ้มๆ “คุณย่าหญิงนภาจรีบอกผมว่า กอหญ้ามาเที่ยวหัวหินกับคุณอา ให้ผมตามมาช่วยดูแล”
“โธ่ ไม่เห็นจำเป็นเลย” นภดาราบอก
“นั่นสิ” พเยียพึมพำกับตัวเอง “แส่ไม่เข้าเรื่อง”
“ชิษณุมาพอดีเลย” นภดาราบอกกับพเยีย “พเยียได้เพื่อนไปเล่นน้ำทะเลอีกคนแล้วลูก”
พเยียหน้างอ ไม่ต้องการให้ชิษณุพงษ์ไปทำเสียแผน
“ไม่เอาค่ะ พเยียจะไปกับกอหญ้าสองคน” คว้ามือกอหญ้า “ไป กอหญ้า”
พเยียลากกอหญ้าไป
“ฉันไปด้วย กอหญ้า” ชิษณุพงษ์สั่ง “แตง อยู่รอที่บ้าน เป็นเพื่อนคุณอาดารา”
แตงเหวอ “เอ่อ ค่ะ”
ชิษณุพงษ์ตามพเยียกับกอหญ้าไป นภดาราหันมาบอกกับแตง
“ลูกสาวฉันเขาเป็นคนเอาแต่ใจซักหน่อย อย่าถือสาเลยนะจ๊ะ”
“คุณณุก็พอกันค่ะ คุณดารา ยิ่งห้าม ยิ่งจะทำ พอกัน”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น นภดาราหันไปมองด้วยท่าทีแปลกใจ
ด้านสุบรรณนั่งประจำที่คนขับ จอดรถอยู่ข้างทาง หน้าหงิกงอ ส่วนอิศรกำลังคุยโทรศัพท์
“ฮัลโหล .. คุณอาดารา ผมอิศรนะครับ ผมกำลังจะไปหากอหญ้าที่บ้านคุณอา แต่ว่า เอ่อ... ผมคิดว่าผมกำลังหลงทาง”
ขณะเดียวกันที่บ้านพัก นภดาราอธิบายทางกับอิศร โดยมีแตงนั่งอยู่ใกล้ๆ ได้ยินไปด้วย
“อิศรต้องเลี้ยวแยกก่อนหน้านั้นจ้ะ แล้วตรงเข้าซอยมา บ้านอาอยู่สุดถนน ที่จะไปชายหาด รั้วสีขาวๆ จ้ะๆ ไม่เป็นไรเลยจ้ะ อิศรมาก็ดีแล้ว กอหญ้าคงจะดีใจ”
อิศรวางสาย แล้วหันมาจะพูดกับสุบรรณ
“สุบรรณ เดี๋ยวแก…”
สุบรรณพูดสวนเร็ว “ไปส่งคุณอิศรที่บ้านนั้น แล้วเลยเข้าไปที่โครงการ ตอนเย็นๆ ค่อยกลับมารับคุณอิศร”
อิศรยิ้มชม “โอ้โห ฉลาด”
“มาก” สุบรรณอวด
ด้านนภดารา กำลังสั่งสร้อย ที่นั่งพับเพียบอยู่กับพื้น แตงนั่งอยู่ห่างออกไป
“เดี๋ยวสร้อยไปซื้อพวกของสด ของทะเลมาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า ฉันจะชวนทุกคนทานข้าวเย็นด้วยกันที่นี่”
“จะทานกันซักกี่คนคะ คุณดารา สร้อยจะได้กะอาหารถูก” สร้อยถาม
นภดาราไล่ชื่อ “ฉัน พเยีย กอหญ้า ชิษณุ หนูแตง แล้วก็มีคุณอิศร เท่านี้แหละจ้ะ”
แตงแย้งขึ้นมา “ไม่ใช่มีอีกคนเหรอคะ”
นภดารางง “อีกคน? หนูหมายถึงใครจ๊ะ”
“ผู้ชายตัวสูงๆ ขาวๆ น่ะค่ะ แตงไม่รู้จักหรอก แต่เขาก็กำลังจะมาที่บ้านคุณเหมือนกัน” แตงบอก
“ผู้ชายสูงๆ ขาวๆ ใครกัน”
นพดลมาถึงหน้าบ้าน เห็นมีถนนต่อลงไปที่ชายหาด นพดลมองบ้านอย่างทึ่งๆ
“มีบ้านตากกอากาศด้วย ไฮโซเหลือเกินนะ”
นพดลมองออกไปที่ชายหาด เห็นพเยีย กอหญ้า และชิษณุพงษ์ หันหลัง อยู่ลิบๆ นพดลนิ่วหน้า ที่เห็นชิษณุพงษ์อยู่ข้างๆ กอหญ้า
“อ้าว มีคนมาคุม แล้วจะจัดการยังไงวะ นังพเยีย”
ฝ่ายชิษณุพงษ์เดินนำกอหญ้าลงไปที่ชายหาดอย่างเริงร่า พเยียเดินอยู่ข้างๆ สีหน้ากังวล คิดหาทางออกอยู่
“มา กอหญ้า เรามาว่ายน้ำแข่งกัน”
กอหญ้าหัวเราะ เมื่อโดนชิษณุพงษ์ฉุดลงน้ำไป จนลึกเลยเข่า ทันใดนั้น พเยียก็ร้องเสียงดังขึ้นมา
“อย่า! กอหญ้า อย่าไป อันตราย”
ทั้งสองตกใจ หันมามองพเยีย
“ทำไมคะ คุณพเยีย”
“เพราะเธอว่ายน้ำไม่เป็นน่ะซี”
กอหญ้า งง “อ้าว ไหนคุณว่า…”
“ฉันโกหกน่ะ ฉันกลัวคุณแม่ไม่ยอมให้เธอมากับฉัน ฉันเลยหลอกว่าเธอว่ายน้ำเป็น” พเยียยิ้มบางๆ “อย่าโกรธฉันนะ”
กอหญ้า ยิ้ม เข้าใจพเยีย “ไม่หรอกค่ะ ฉันเข้าใจ ขอบคุณนะคะที่เตือน” กอหญ้าหันมาทางชิษณุพงษ์ “งั้นคุณไปว่ายน้ำแข่งกับคุณพเยียก็แล้วกัน ฉันนั่งเล่นที่ชายหาดคนเดียวได้”
พเยียยิ้ม สาสมใจ แต่ชิษณุพงษ์กลับส่ายหน้า
“ไม่เอา เธอไม่ว่ายฉันก็ไม่ว่าย ฉันจะนั่งเล่นเป็นเพื่อนเธออยู่ยี่แหละ”
พเยียแอบถอนใจ ผิดแผนอีก
นภดาราเดินออกมา เห็นแตงยืนมอง ชะเง้อดูไปทางชายหาด นภดาราจึงเดินเข้ามาหา
“อยากไปเล่นน้ำกับเขาใช่ไหม หนูแตง” แตงหันกลับมา “อยากไปก็ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน”
“เปล่าค่ะ เปล่า แตงอยู่ที่นี่ได้ค่ะ ไม่เป็นไร”
“เห็นหนูยืนชะเง้อชะแง้ นึกว่าอยากไปเล่นน้ำทะเลซะอีก”
“แตงมายืนดูคนน่ะค่ะ” แตงชี้ให้นภดาราดู “คนนั้นไงคะ ที่แตงได้ยินว่าเค้าจะมาบ้านคุณ”
นภดารา เห็นนพดลยืนอยู่มุมหนึ่งที่ชายหาดไกลลิบตา
“แปลกนะคะ เค้ามาแล้วทำไมไปยืนอยู่ชายหาด ไม่มาที่บ้าน”
“เข้าใจผิดหรือเปล่าจ๊ะ ฉันไม่รู้จักคนหน้าตาท่าทางแบบนั้นมาก่อนเลย เค้าจะมาบ้านฉันได้ยังไง” พเยียรีบแก้
นพดลยืนรออยู่ด้วยความกระวนกระวาย มีเสียงเมสเสจเข้า นพดลรีบเอาโทรศัพท์มาเปิดดู เป็นข้อความจากพเยีย นพดลอ่าน
“จะหาทางกำจัดผู้ชายให้ พี่รอจังหวะที่มันอยู่คนเดียว แล้วเอาตัวมันไปจัดการซะ”
กอหญ้าเดินเล่นเก็บเปลือกหอย หยอกล้ออยู่กับชิษณุพงษ์ที่ชายหาด ส่วนพเยียนอนเล่นอยู่บนห่วงยางขนาดใหญ่ในทะเล ห่างออกไป
พเยียมองไปที่ชิษณุพงษ์กับกอหญ้า ยิ้มร้าย แล้วร้องกรี๊ดขึ้นมา
“ว้าย…..”
กอหญ้ากับชิษณุพงษ์ตกใจ หันไปดู เห็นร่างของพเยียหล่นผลุบจากห่วงยาง ตกลงไปในทะเลแล้วกระเสือกกระสนเหมือนคนจะจมน้ำ
“คุณพเยีย” กอหญ้าตกใจ
พเยียผลุบๆ โผล่ๆ ตะโกนร้อง
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
ร่างของพเยียจมหายไปอีก กอหญ้าตกใจ
“คุณณุ ไปช่วยคุณพเยียเร็วเข้าค่ะ”
ชิษณุพงษ์วิ่งลงทะเล แล้วว่ายไปหาพเยียทันที กอหญ้ายืนมองอยู่บนฝั่งด้วยใจระทึก
“คุณพเยีย อย่าเป็นอะไรนะ”
ที่กลางทะเล ชิษณุพงษ์ว่ายน้ำสุดกำลัง แต่เหมือนร่างของพเยียที่กระเสือกกระสนอยู่ กลับลอยไกลออกไปทุกที
“ช่วยด้วย ช่วย”
ร่างพเยียผลุบหายไปใต้น้ำ ชิษณุพงษ์ตกใจ ดำผุดดำว่าย หาพเยีย
นพดลเดินเข้ามาแอบที่โขดหินใกล้ๆ ขยับมีดในมือเตรียมพร้อม ตาจับจ้องอยู่ที่กอหญ้าเขม็ง
อ่านละคร แผนรักแผนร้าย ตอนที่ 7/2 วันที่ 26 ก.พ. 56
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทประพันธ์ : ไอริณละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย บทโทรทัศน์ : ทีมเอ็กแซ็กท์
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย กำกับการแสดง : สันต์ ศรีแก้วหล่อ, วรวิทย์ ขัตติยโยธิน
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย ออกอากาศทุกคืนวันพุธ-พฤหัส 20.10 - 21.40 น. ทาง ททบ. 5
ละครเรื่อง แผนรักแผนร้าย เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556
ที่มา manager
